ÖZET

Amaç:

Bu çalışmanın amacı, hastanemizde tedavi edilen plasenta previa olgularının maternal ve neonatal sonuçlarını incelemektir.

Materyal ve Metot:

2011-2016 yılları arasında doğumu gerçekleştirilen 107 plasenta previa vakasının kayıtları retrospektif olarak incelendi. Yaş, gravida, parite, eritrosit (RBC)-taze donmuş plazma (TDP) transfüzyonu gereksinimi, doğumdaki gebelik haftası, yenidoğanın doğum ağırlığı, 1. ve 5. dakika Apgar skoru, ek cerrahi girişim gereksinimi (internal iliak arter ligasyonu [İİAL], peripartum histerektomi) ve maternal komplikasyonlar değerlendirildi.

Bulgular:

RBC-TDP transfüzyonu ve İİAL oranları komplet plasenta previa olgularında parsiyel plasenta previa olgularına göre anlamlı olarak daha yüksekti. RBC-TDP transfüzyonu, İİAL ve peripartum histerektomi oranları plasenta akreata spektrumu (PAS) olgularında normal plasental invazyonu olan olgulara göre anlamlı olarak daha yüksekti. Tüm plasenta previa alt gruplarında prematürite riski artmıştı.

Sonuç:

Plasenta previa ile komplike olan gebeliklerin, özellikle eşlik eden plasenta invazyon anomalisi mevcutsa, olumsuz maternal ve neonatal sonuçlara neden olma riski artmaktadır.